Ludwik Dusza urodził się 5 kwietnia 1917 roku w Woli Łużańskiej w licznej chłopskiej rodzinie. Już jako chłopiec zaczął interesować się sprawami społeczno-politycznymi wsi. Za wzór godny naśladowania służył mu starszy brat Jan, wybitny działacz młodzieżowy i ludowego, późniejszy wiceminister finansów. Był działaczem wielkiego formatu, choć jak sam mówił, pamiętał galicyjską biedę, a władzę zdobywał ciężką pracą.
W wieku 16 lat wstąpił do Związku Młodzieży Wiejskiej „Znicz-Wici”, a rok później do Stronnictwa Ludowego. W latach 1937-38 był słuchaczem Wiejskiego Uniwersytetu Orkanowego w Gaci Przeworskiej. W 1938 roku został wybrany prezesem Zarządu Powiatowego ZMW Wici i członkiem Zarządu Powiatowego SL w Gorlicach.
Po wybuchu wojny od roku 1940 wchodził w skład Powiatowego Kierownictwa Ruchu Ludowego, a w 1943 został jego przewodniczącym. Ścigany przez okupanta został dwukrotnie ranny. Jako „Gałązka” organizował na terenie powiatu trójki polityczne SL „Roch”, „Straż Chłopską”, „Młody Las” i administrację podziemną. Przyczynił się do scalenia oddziałów BCh ze strukturami Armii Krajowej. Wspólnie z M. Bembenkiem kierował wydawaniem podziemnego pisma ruchu ludowego „Nasza Droga”. Ujęty przez Niemców, zbiegł i dalej walczył do końca wojny.
W latach 1945-1947 pełnił funkcję Przewodniczącego Rady Powiatowej w Gorlicach. W latach dyktatury stalinowskiej wykazał się dużą odwagą cywilną. W czasie poświęcenia sztandaru Koła PSL w Łużnej za słowa: - Od was zależy, jaką będziemy mieć Polskę - ludową czy komunistyczną... - został usunięty z funkcji przewodniczącego Rady Powiatowej i poddany szykanom. Po odwilży październikowej w 1956 r. przypomniano sobie o jego zasługach i powołano na zastępcę przewodniczącego Prezydium PRN w Gorlicach.
Wychowany na tradycjach samorządności lokalnej opowiadał się za przywróceniem powiatów i radość sprawiło mu pojawienie się znowu powiatu gorlickiego na mapie administracyjnej kraju. Za swą uczciwość, odwagę i mądrość był człowiekiem niezwykle szanowanym. Przeszedł na emeryturę w 1975 roku.
W czasie swej wieloletniej aktywności politycznej i zawodowej uczestniczył czynnie w pracach PSL, licznych organizacji wiejskich, spółdzielczych, kulturalnych i stowarzyszeń w powiecie gorlickim. W latach 1947-1993 nieprzerwanie piastował funkcję prezesa Zarządu Banku Spółdzielczego w Gorlicach. Pod koniec swego życia za swą działalność ludową otrzymał godność honorowego powiatowego prezesa PSL.
Ludwik Dusza był także niestrudzonym zbieraczem dokumentów i materiałów dotyczących organizacji i działań ruchu ludowego, podziemnej walki z okupantem, a także ruchu młodzieżowego i spółdzielczości. Zgromadził i pozostawił po sobie bogate zbiory o historycznym dzisiaj znaczeniu, liczne publikacje prasowe i opracowania, jak np. „Kryptonim Nadleśnictwo 14”, „Moja wieś w czasie okupacji”. Dokumentem cennym i niezwykle wartościowym jest „Album 100-lecia ruchu ludowego”, nad którym pracował do końca swoich dni.
W czasie swojego życia uczynił wiele dla państwa, ruchu ludowego na Ziemi Gorlickiej, rodzinnej miejscowości i do końca swych dni pozostał wierny swym przekonaniom ludowym.
Zmarł w marcu 2000 roku jako jeden z ostatnich świadków i twórców historii ruchu ludowego. Nad jego grobem pochylały się liczne zielone sztandary.
...Pochylały, zielone, na wietrze
Przy brzezinach na cmentarzu gorlickim
I zagrały jak surmy wieczne
Słowa... —
