Przyszedł na świat w rodzinie kolejarskiej 25 listopada 1910 r. w Szebniach w pow. jasielskim. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Jaśle podjął naukę w seminarium nauczycielskim w Krośnie, gdzie w 1932 r. złożył egzamin dojrzałości. W marcu 1933 r. otrzymał mianowanie na nauczyciela szkoły powszechnej w Śnietnicy w pow. gorlickim. W tym czasie zawarł związek małżeński z Marią Sikorówną - nauczycielką Szkoły Powszechnej w Bieśniku oraz złożył egzamin kwalifikacyjny. Od września 1936 r. otrzymał posadę w czteroklasowej szkole powszechnej w Rzepienniku Strzyżewskim, a po upływie roku w siedmioklasowej szkole powszechnej w Osobnicy Dolnej, pow. jasielskim.
W czasie okupacji został przeniesiony do dwuklasowej szkoły w Woli Łużańskiej na stanowisko kierownika szkoły, gdzie wspólnie z żoną prowadził tajne nauczanie. Po zakończeniu wojny ukończył Wyższy Kurs Nauczycielski w Łodzi i podjął starania o rozbudowę obiektu szkolnego. Od 1 lutego 1959 r. pracował na stanowisku podinspektora szkolnego w Inspektoracie Oświaty w Gorlicach, a od 1 lipca 1961 r. pełnił obowiązki zastępcy inspektora szkolnego aż do przejścia na emeryturę 30 listopada 1972 r.
Tadeusz Kasztelowicz od 1933 roku należał Do Związku Nauczycielstwa Polskiego (ZPN) i sprawował w jego szeregach wiele funkcji społecznych, w tym od 1951 do 1958 prezesa zarządu jego Ogniska. W latach 1955-1957 był kierownikiem Powiatowego Ośrodka Metodycznego Geografii w Gorlicach. Od września 1958 r. do lutego 1959 r. pracował jako kierownik Wydziału Pedagogicznego przy Oddziale Powiatowym ZNP w Gorlicach.
Poza pracą w oświacie i jej organizacjach uczestniczył aktywnie w działalności społecznej na rzecz rady narodowych - gminnej i powiatowej, rady spółdzielczej. Przynależał do ZSL, gdzie okresowo pełnił szereg funkcji na szczeblu gminnym i powiatowym. Za działalność zawodową i pracę społeczną zyskał wielkie uznanie i szacunek swoich wychowanków, współpracowników, mieszkańców środowiska oraz władz oświatowych i organizacyjnych.
Za zasługi na polu oświatowym i społecznym został nagrodzony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1971), Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 1000-lecia Państwa Polskiego (1969), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1981), Złotą Odznaką „Za zasługi dla Województwa Nowosądeckiego” (1982), Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego (1981).
Zmarł 7 lutego 1991 r. i spoczął na cmentarzu parafialnym w Gorlicach. Pozostał w pamięci licznych wychowanków, nauczycieli oraz mieszkańców Woli Łużańskiej i Gorlic jako przykładny pedagog i wspaniały człowiek.
